https://pl.wikipedia.org/wiki/Aborcja_w_Rumunii
Aborcja w Rumunii – zakaz
aborcji został wprowadzony w 1948 po wprowadzeniu systemu komunistycznego
[1]. Jego zniesienie w 1957 doprowadziło do wzrostu liczby dokonywanych zabiegów przerywania ciąży sięgającego 80% w skali roku, co było związane z brakiem dostępu do środków
antykoncepcyjnych[1].
W 1966 roku nowa ekipa rządząca, kierowana przez Nicolae Ceaucescu ograniczyła dopuszczalność aborcji do następujących okoliczności:
- ciąża stanowi zagrożenie dla życia matki, którego nie można odsunąć innymi środkami
- dziecko poczęte pochodzi z rodziny obciążonej genetycznie
- kobieta ciężarna jest upośledzona fizycznie lub psychicznie i ciąża powstała w wyniku przestępstwa
- kobieta ciężarna ma więcej niż 45 lat (w 1972 obniżono do 40 lat i ponownie zwiększono w 1984 roku do 42 lat)
- kobieta ciężarna urodziła czwórkę lub więcej dzieci pozostających pod jej opieką[2]
Ustawodawstwo to – wbrew częstym opiniom – nie było restrykcyjne, o czym świadczy fakt że liczba legalnych aborcji w stosunku do liczby urodzeń żywych
[3] była większa niż np. w Polsce
[4] czy tych krajach Europy Zachodniej które zdecydowały się zalegalizować przerywanie ciąży
[5].
Niemniej po 1973 roku (legalizacja aborcji w NRD) było to najbardziej restrykcyjne ustawodawstwo w bloku sowieckim. W 1989 roku – zaraz po obaleniu Ceaucescu – nowe władze Rumunii zniosły restrykcje w dostępie do aborcji, wprowadzając aborcje na żądanie kobiety ciężarnej w pierwszych czternastu tygodniach ciąży oraz z racji medycznych przez cały okres ciąży
[2]. Od 1991 roku liczba legalnych aborcji systematycznie spada
[6], co wiąże się ze wzrostem dostępności nowoczesnych środków antykoncepcyjnych.